گفتم: چقدر احساس تنهایی می کنم...
گفتی: فانی قریب؛ من که نزدیکم(بقره/186)
گفتم: تو همیشه نزدیکی؛ من دورم، کاش می شد به تو نزدیک شوم...
گفتی: واذکر ربک فی نفسک تضرعا و خیفه و دو ن الجهر من القول بالغدو و الاصال؛ هر صبح و عصر، پروردگارت را نزد خودت، با خوف و تضرع و با صدای آهسته یاد کن(اعراف/205)
گفتم: این همه توفیق می خواهد!
گفتی: الا تحبون ان یغفرالله لکم؛ دوست ندارید خدا ببخشدتان؟!(نور/22)
گفتم: چقدر احساس تنهایی می کنم...
گفتی: فانی قریب؛ من که نزدیکم(بقره/186)
گفتم: تو همیشه نزدیکی؛ من دورم، کاش می شد به تو نزدیک شوم...
گفتی: واذکر ربک فی نفسک تضرعا و خیفه و دو ن الجهر من القول بالغدو و الاصال؛ هر صبح و عصر، پروردگارت را نزد خودت، با خوف و تضرع و با صدای آهسته یاد کن(اعراف/205)
گفتم: این همه توفیق می خواهد!
گفتی: الا تحبون ان یغفرالله لکم؛ دوست ندارید خدا ببخشدتان؟!(نور/22)
گفتم: معلوم است که دوست دارم مرا ببخشی...
گفتی: واستغفروا ربکم ثم توبوا الیه؛ پس از خداوند بخواهید شما را ببخشد و بعد توبه کنید(هود/90)
گفتم: با این همه گناه...آخر چه کار می توانم بکنم؟
گفتی: الم یعلموا ان الله هو یقبل التوبه عن عباده؛ مگر نمی دانید خداست که توبه را از بندگانش قبول می کند؟!(توبه/104)
گفتم: دیگر روی توبه ندارم...
گفتی: من الله العزیز العلیم غافر الذنب و قابل التوب؛(ولی)خدا عزیز است و دانا، او آمرزنده گناه است و پذیرنده توبه(غافر/3-2)
گفتم: با این همه گناه برای کدام گناهم توبه کنم؟
گفتی: ان الله یغفرالذنوب جمیعا؛ خدا همه گناهان را می بخشد(زمر/53)
گفتم: یعنی باز هم بیایم؟ باز هم مرا می بخشی؟
گفتی: و من یغفرالذنوب الاالله؛ به جز خدا کیست که گناهان را ببخشاید؟(آل عمران/135)
گفتم: نمی دانم چرا همیشه در مقابل این کلامت کم می آورم! آتشم می زند؛ ذوبم می کند؛ عاشق می شوم!...توبه می کنم
گفتی: ان الله یحب التوابین و یحب المطهرین؛ خدا هم توبه کنندگان و هم آن هایی که پاک هستند را دوست دارد(بقره/222)
ناخواسته گفتم: الهی و ربی من لی غیرک
گفتی: الیس الله بکاف عبده؛ آیا خدا برای بنده اش کافی نیست؟(زمر/36)
گفتم:در برابر این همه مهربانیت چه می توانم بکنم؟
گفتی: یا ایها الذین آمنوا اذکروالله ذکرا کثیرا و سبحوه بکره و اصیلا هو الذی یصلی علیکم و ملائکته لیخرجکم من الظلمات الی النور و کان بالمومنین رحیما؛ ای مومنین! خدا را زیاد یاد کنید و صبح و شب او را تسبیح کنید. او کسی است که خود و فرشته هایش بر شما درود و رحمت می فرستند تا شما را از تاریکی ها به سوی روشنایی بیرون بیاورند. خدا نسبت به مومنین مهربان است(احزاب/43-41)
منبع: روزنامه ایران